Na pozostałych podstronach dotyczących kuchni można znaleźć opisy innych potraw niewymienionych poniżej.
Toyuq ləvəngi
Kurczak (używa się też dzikiego ptactwa) nadziewany nadzieniem ze zmielonych orzechów włoskich i cebuli. Do klasycznego nadzienia dodawana jest lavaşana (cienkie suszone płachty zrobione z gęstego, wysuszonego i sprasowanego puree kwaskowatych odmian śliw lub innych owoców), której kawałki wcześniej moczy się w bulionie lub gorącej wodzie. Czasem do nadzienia dodawany jest też suszony dereń. W płd.-wsch. regionie Azerbejdżanu, skąd pochodzi to danie, nadzienie do ləvəngi ma smak kwaskowaty. W Baku często to nadzienie jest robione w bardziej słodkiej wersji i wówczas do nadzienia zamiast lavaşana dodawane są suszone morele i rodzynki. Ləvəngi można przyrządzić w piekarniku, ale znacznie lepsze jest upieczone w specjalnym glinianym piecu təndir, który jest używany w kuchni Azerbejdżanu.
Balıq ləvəngi
Ryba nadziewana podobnym nadzieniem jak dla toyuq ləvəngi. Również w tym daniu w Baku często to nadzienie jest robione w bardziej słodkiej wersji i wówczas do nadzienia zamiast lavaşana dodawane są suszone morele i rodzynki. Najczęściej używaną rybę dla ləvəngi jest kütüm (wyrozub), który wyglądem przypomina karpia, ale o bardziej wydłużonym ciele, cenionej dla smacznego mięsa.
Sırdağ (Balıq sırdağı)
Ryba (najlepszy jest tu jesiotr) smażona z pomidorami, czosnkiem i ziołami. Specjalność płd.-wsch. regionu Azerbejdżanu. Istnieje drugi wariant tej potrawy gdzie ryba zamieniana jest bakłażanami – badımcan sırdağı.
Qutab
Rodzaj naleśników o charakterystycznej formie półksiężyca. Qutab (gutab, l.m. gutaby) to jedno z najpopularniejszych potraw Azerbejdżanu. Gutaby są robione z cienkiego przaśnego ciasta i pieczone bez użycia tłuszczu. Po ich upieczeniu smaruje się je masłem, co czyni lepszym ich smak. Dla gutabów używane są różne rodzaje nadzienia – z zieleniną (göyərti qutabı), z zieleniną i serem (göyərti ilə pendir qutabı/cincilim qutabı), z mielonym mięsem (ət qutabı). Do gutabów z zieleniną często podawany jest qatıq – gotowane, a później zakwaszane mleko o gęstej konsystencji. Doskonałe są gutaby z dynią (balqabaq qutabı), zwłaszcza gdy do dyni dodaje się ziarna granatu. Rzadko spotykane są bardzo smaczne gutaby z kasztanami (şabalıd qutabı), będące specjalnością kuchni północno-zachodniego Azerbejdżanu.
Buğlama
Baranina lub cielęcina duszona z cebulą, ziołami, papryką i pomidorami. Potrawa ta najczęściej przyrządzana jest w wersji mięsnej. Rzadziej przyrządzana jest buğlama z rybą.
Qovurma
Smażone kawałki baraniny lub cielęciny, które następnie są duszone z różnymi składnikami, zwykle z dodatkiem nastoju szafranu np. boranı qovurma – mięso z dynią, nar qovurma – mięso z ziarnami granatu, turşu qovurma – mięso z suszonymi śliwami (często też z dodatkiem kasztanów), səbzi qovurma – mięso z zieleniną.
Mütəncəm
Mięso lub drób duszone z cebulą i kasztanami Dla uzyskania charakterystycznego smaku do potrawy dodawane są abqora (przyprawa robiona z kwaskowatego soku niedojrzałych winogron, odpowiednik octu), bəkməz/doşab (wygotowany, słodki koncentrat z owoców morwy lub winogron o konsystencji syropu), lavaşana (cienkie suszone płachty zrobione z gęstego, wysuszonego i sprasowanego puree kwaskowatych odmian śliw lub innych owoców).
Övriştə
Kulinarna specjalność miasta Şəki (Szeki). Obsmażane a później duszone razem z cebulą i suszonym dereniem kawałki kur. Często dodawane są tez kasztany.
Kefli beçə
Kurczak duszony w winie. Kawałki kurczaka są podsmażane, po czym dodawane jest białe wino w którym dusi się mięso. Nazwa potrawy w dosłownym tłumaczeniu oznacza „pijany kurczak”.
Səbət (Səbət kababı)
Pieczona część tuszy jagnięcia, gdzie znajdują się żeberka. Mięso jest pieczone w glinianym piecu təndir i po upieczeniu żeberka są oddzielane od siebie.
Xingal (Xəngəl)
Gotowane małe kawałki ciasta, prostokątnej lub romboidalnej formy, do których dodaje się farsz ze smażonego mielonego mięsa, oraz inne dodatki – np. ser, ziarna granatu, suszony berberys, orzechy, zioła. Do polewania służy qatıq (gotowane, a później zakwaszane mleko o gęstej konsystencji) z rozdrobnionym czosnkiem.
W sąsiadującym z Azerbejdżanem Dagestanie, ta potrawa nosi ona nazwę chinkał. Fonetycznie nazwa chingał/chinkał jest podobna do nazwy gruzińskiej potrawy chinkali. Są to gotowane pierogi (rodzaj kołdunów), z farszem z mielonego mięsa, o charakterystycznej stożkowatej formie. W Azerbejdżanie są one nazywane gürcü xingalı. Choć w obu potrawach głównymi składnikami są ciasto i mięso, ich sposób przyrządzania wyraźnie się różni.
Çığırtma
Podsmażone kawałki warzyw, grzybów, mięsa, które są zalane jajkami i wraz z nimi zapiekane lub smażone. Istnieją różne wersje tego dania np. göy lobya çığırtması – z zieloną fasolą lobya, göbələk çığırtması – z grzybami, badimcan çığırtması – z bakłażanami, pomidor çığırtması – z pomidorami, toyuq çığırtması – z kurą (doskonała jest wersja, gdy do potrawy dodawane są kasztany i sok cytrynowy).
Kükü
Rodzaj doskonałego omletu, najczęściej w wersji z zieleniną, z kilkoma rodzajami ziół – göyərti küküsü. Równie dobre jest kükü z orzechami – qoz küküsü. Czasem kükü jest przyrządzane z bakłażanami – badımcan küküsü.
Ballı Qayğanağı
Rodzaj omletu, specjalność miasta Ordubad w regionie Naxçıvan (azerbejdżańska eksklawa oddzielona od Azerbejdżanu przez terytorium Armenii). Po przyrządzeniu jest on polewany syropem na bazie miodu. Takie nietypowe połączenie smakowe może się wydawać zaskakujące, ale jest bardzo ciekawe. Poza regionem Naxçıvan ta potrawa jest rzadko spotykana.
Tava kababı
Małe kotleciki z mielonego mięsa z dodaną smażoną cebulą zalewane jajkami, zwykle zmieszanymi z posiekaną zieleniną.
Cızbız (Cız bız)
Podroby baranie smażone z cebulą i ziemniakami posypywane przed podawaniem świeżą posiekaną zieleniną. Nazwa tego smacznego dania pochodzi od charakterystycznych dźwięków, które pojawiają się w czasie smażenia.
Ərzuman küftəsi
Bardzo charakterystyczna potrawa mająca formę dużej kuli. Z mielonego mięsa z dodatkiem cebuli, ryżu i przypraw formuje się kulę, do środka której wkłada się gotowane jajko obrane ze skorupki, po czym ta kula jest gotowana – zwykle w bulionie. W niektórych restauracjach z tej potrawy tworzone są kulinarne matrioszki np. jajko zawija się mięso przepiórki, te w mięso kurze, a wszystko razem w mielone mięso.
Tskan
Jedno z najbardziej znanych dań lezgińskiej kuchni. Spotykane raczej tylko w rejonach pn.-wsch. Azerbejdżanu (przede wszystkim Qusar). Jest to rodzaj pieczonego pierogu z rożnymi nadzieniami – mięso, kapusta, ziemniaki, zioła i różna zielenina. Chyba najlepszym nadzieniem jest mięso zmieszane z górskimi ziołami i trawkami oraz ziemniakami. W azerbejdżańskiej transkrypcji używana jest nazwa tskan lub tsıkan. Natomiast w języku lezgińskim, który jest językiem bardzo trudnym, nazwa potrawy w polskiej transkrypcji brzmi mniej więcej jak c’kan.
Daşarası
Niezwykła potrawa, której atmosfera przyrządzania przenosi nas w zamierzchłe czasy. Jej nazwa oznacza – „między kamieniami”. Jest to kulinarna specjalność rejonu Qəbələ. Do przyrządzenia tej potrawy używa się dwóch ciężkich, dużych płaskich kamieni. Wybiera się te rodzaje kamieni (skały), które są odporne na działanie ognia. Kamienie odpowiednio się mocuje, ustawiając je jeden na drugim i rozpala pod nimi silny ogień. Gdy kamienie dostatecznie się rozgrzeją, zdejmuje się górny kamień, a powierzchnię dolnego kamienia obficie smaruje się baranią słoniną (quyruq), po czym kładzie na nią cienko pokrojone i przyprawione plastry mięsa – zwykle jest to baranina lub cielęcina. Następnie z góry kładzie się na to drugi kamień i mięso piecze się między kamieniami. W ten sposób przyrządza się przede wszystkim mięso, choć czasem też np. ziemniaki czy bakłażany, również pokrojone w plastry.
Çudu (Şirvan qutabı)
Rodzaj smażonych pierożków faszerowanych mielonym mięsem. Doskonałe są domowe çudu robione z ciasta półfrancuskiego, gdzie do nadzienia dodaje się ziarna granatu lub suszony berberys, a po usmażeniu posypuje się cukrem pudrem. W Dagestanie nosząca identyczna nazwę potrawa (ros. чуду/czudu) to rodzaj pieroga/placka, pieczonego z różnymi nadzieniami.
Şorqoğalı
Okrągły wypiek z ciasta półfrancuskiego, przypominający formą bułkę, z dodatkiem różnych przypraw. Şor oznacza słony, ale na ogół jest to lekko solony smak, lub nawet w ogóle nie wyczuwalny. Dobrze upieczony, świeży şorqoğalı jest dobrym dodatkiem do śniadania.
Piti
Kulinarna specjalność miasta Şəki (Szeki). Rodzaj bardzo sytej zupy, przyrządzanej indywidualnie dla każdej osoby, oddzielnie w glinianych dzbanuszkach. Piti jest również przyrządzane w innych rejonach Azerbejdżanu, ale szekińskie piti jest powszechnie uznawane za wzorzec. W tej wersji składnikami są bardzo dobrej jakości baranina, suszone śliwy, kasztany, ciecierzyca (az. noxud), cebula i szafran.
Düşbərə
Zupa z bardzo małymi pierożkami, faszerowanymi mieloną baraniną z cebulą i przyprawami. Czasem w czasie gotowania dodawany jest nastój szafranu. Przy podawaniu posypuje się ją suszoną miętą lub posiekaną świeżą zieleniną i dodaje się ocet winny z rozdrobnionym czosnkiem. Kunszt gospodyni ocenia się na podstawie tego, jak małe pierożki zrobiła. W Baku uważa się, że dobra gospodyni powinna zrobić pierożki na tyle małe, żeby na stołowej łyżce zmieściło się ich 12 sztuk.
Gürzə
Nieduże pierożki nadziewane podobnym farszem jak dla düşbərə. W odróżnieniu od düşbərə mogą być one zarówno gotowane, jak i smażone. W czasie ich lepienia ozdabia się je charakterystycznym wężykiem. Stad wzięła się nazwa tej potrawy – gürzə (ros. gjurza) to najgroźniejszy wąż Kaukazu.
Küftə bozbaş
Zupa w której znajdują się charakterystyczne duże pulpety, robione na ogół z mielonej baraniny (rzadziej z cielęciny) cebuli, ryżu i przypraw oraz ciecierzyca (az. noxud), ziemniaki. W każdy pulpet kładzie się suszona śliwę. Zwykle przy podaniu posypuje się ją suszoną miętą lub świeżą zieleniną. Odmianą tej zupy jest balıq küftəsı, gdzie zamiast mielonej baraniny pulpety robi się z ryby.
Əriştə
Zupa, najczęściej gotowana na kurzym bulionie z mięsem drobiowym, drobnym makaronem, fasolą, suszonymi śliwami i cebulą, często zaprawiana nastojem szafranu. Czasem zamiast mięsa dodawane są do niej małe mięsne pulpeciki. Zwykle przy podaniu posypuje się ją suszoną miętą
Dovğа
Rodzaj chłodnika. Potrawa gotowana jest na qatıqu (az. qatıq, gotowane, a później zakwaszane mleko o gęstej konsystencji), zmieszanym ze śmietaną, mąką, jajkiem, czasem też z ryżem, z dodatkiem kilku rodzajów drobno posiekanej zieleniny jak kolendra, koperek, mięta, czosnek wonny, szpinak. Do dovği często dodaje się też ciecierzycę (az. noxud). Dovğę podaje się ochłodzoną, najbardziej chętnie spożywa się ją w czasie upalnego lata. W wersji mięsnej (ətli dovğa) do dovği dodaje się przyrządzane oddzielnie małe pulpeciki z mielonego mięsa.
Ovdux (Ovduq) / Doğrama (Doğramac)
Rodzaj chłodnika z zieleniną, w odróżnieniu od dovği przyrządza się jego nie gotując qatıq, ale wzbijając go i rozcieńczając wodą, po czym dodaje się do niego drobno posiekane ogórki i kilka rodzajów zieleniny. Оvdux (Ovduq), podobnie jak dovğa, jest podawany na chłodno i najchętniej spożywany latem. Danie to jest znane również pod nazwą doğrama (doğramac).
Sıyıq
Danie z ryżu występujące w różnych wersjach, np. zoğallı sıyıq z dodatkiem suszonego derenia, qozlu sıyıq – z dodatkiem orzechów, südlü sıyıq – na mleku.
Xaş
Bardzo esencjonalny bulion, gotowany przez wiele godzin na wołowych nogach, czasem z dodatkiem wołowego żołądka. Po ugotowaniu mięsa oddziela się od kości i podaje razem z bulionem. Jest to ciężka i bardzo sycąca potrawa, którą spożywa się zaprawiając ją octem winnym z rozdrobnionym czosnkiem. Xaş jest jadany w okresie zimowym, bardzo wcześnie rano. W przypadkach złamań, np. rąk i nóg, xaş pomaga w ich szybkim zrastaniu. Jest to męska potrawa, którą w Azerbejdżanie prawie zawsze spożywa się z wódką. Co więcej w tym przypadku należy wzorem Rosjan stwierdzić, że „Biez poł litra nie razbierioszsja” (Без поллитра не разберешься) – w dowolnym przekładzie „Bez pół litra nie da się tego zrozumieć”. Wódka bowiem zdecydowanie pomaga w trawieniu tej potrawy. Z reguły propozycja: „Idziemy na xaş”, w podtekście oznacza: „Idziemy na wódkę”. Spożyty xaş często zaspokaja głód na cały dzień i razem z wypitą solidną porcją wódki wprawia na dobre kilka godzin w ociężałość i półsenny nastrój.
Çoban salatı
Popularna sałatka w skład której wchodzą pomidory, ogórki, papryka, cebula i zioła, zaprawiane oliwą. Czasem dodawany jest również biały ser.
Döyməc
Kulinarna specjalność miasta Şəki (Szeki). Rodzaj sałatki, podawanej jako przystawka. W wersji szekińskiej są to z reguły śliwy zmieszana z czosnkiem i bazylią. Czasem zamiast śliw dodaje się wiśnie, a oprócz bazylii i inne zioła.