Gatunek tradycyjnej azerbejdżańskiej muzyki, który jest blisko związany z twórczością poetycką. Muğam to sztuka przekazywania ustnej tradycji w improwizowanej wokalno-instrumentalnej formie. Jest to muzyka bardzo emocjonalna, dla której typowe jest pogrążenie w zadumie, w określony stan duchowy, częste zmiany tempa i emocji, napiętość kulminacji. W muğamie najczęściej przedstawiany jest odwieczny temat miłości. Z reguły muğam wykonuje trio w skład którego wchodzi tar – instrument strunowy, kamança – instrument smyczkowy i qaval – rodzaj bębna obręczowego / tamburyna. Muğam składa się z kolejno następujących po sobie kontrastujących części / rozdziałów – şöbə. Na początku dźwięczy dəraməd pieśniowo-tanecznego charakteru, potem bərdaşt – instrumentalny wstęp-prolog. Jego śladem idzie improwizowana część mayə i kolejno zmieniające się instrumentalne części improwizacji – təsnif (pl. pieśń) i rəng (część instrumentalna o charakterze tanecznym). Podstawą muğamu jest określona tonacja. Wyróżnia się kilkanaście podstawowych form typów muğamu i kilkanaście tonacji. Do najbardziej znanych muğamów należą Bayatı Kürd, Bayatı Şiraz, Heydari, Şaxnaz, Çahargah, Nəva, Çoban Bayatı, Rast, Şüştər, Şur. Profesjonalnych pieśniarzy wykonujących muğam w Azerbejdżanie nazywano xanəndə.
Dawniej głównym centrum muğamu była Şuşa (Szusza), która do likwidacji chanatu karabaskiego przez władze rosyjskie w 1822 r. była jego stolicą. Şuşa była jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych Zakaukazia, miastem poetów i artystów. Najbardziej rozsławili miasto muzycy i śpiewacy, którzy sprawili, że zwano je konserwatorium Kaukazu.
Za najlepszego wykonawcę muğamów uważany był Cabbar Qaryağdı / Cabbar Qaryağdıoğlu. Obok niego wybitnymi wykonawcami byli m. in. Bülbülcan, Xan Şuşinski, Bülbül. W czasach współczesnych najbardziej znany jest Alim Qasımov.
Do motywów muğamu sięgano również we współczesnej muzyce azerbejdżańskiej. Najbardziej znany azerbejdżański muzyk i kompozytor jazzowy Vaqif Mustafazadə stworzył nowy kierunek w jazzie – jazz muğam, będący fuzją jazzu i muğamu.
Nagranie muğamu znalazło się na dyskach Voyager Golden Record umieszczonych na dwóch sondach wystrzelonych w kosmos przez NASA w 1977 r. w ramach programu Voyager. W 2005 r. muğam został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.